::اسیری در اثیری::
|  | حرفهایی برای گفتن |  | 
| :: حرفهایی برای گفتن :: بعضی اوقات، حرفهای زیادی برای گفتن هست. حرفهایی که باید زد. حتا اگر به خود آدمی باشد. زیرا بعضی حرفها فقط برای زمزمه کردن در درون آدمیاند. اما همین حرفها اگر به صورت افراطی، در ذهن ما تکرار شوند، ممکن است تبدیل به دردهایی شوند که تلویحاً به قول صادق هدایت مثل خوره وجود آدمی را میخواهند خورد. اما گاه نه گوش شنیدن هست نه زبان گفتن و نه اینکه بیان آن، تأثیری خواهد داشت. حرف زدن با خود را گاه برابر با جنون گرفتهاند. اما همهی ما بهگونهای، حرفهایی در ذهن داشته و با خود در میان می گذاریم... خواه کم یا زیاد! یک واقعیت مسلم هست که اگر آدمی با خودش هم نمیتوانست حرف بزند، خیلی تنها میشد... میگویند دیوانه شدهای از بس برابر دیوار، با خودت حرف میزنی... جنون قشنگیست حرف زدن با خود به بهانهی چشمانِ تو... | ||
| 
		#
		نوشته شده در  یکشنبه ۲۰ تیر ۱۳۹۵ساعت ۲:۱۶ ب.ظ  توسط روان نویس  
		
  		  | 
		  
	      
	       
        
      | ||